wiązanie jonowe
Encyklopedia PWN
reguła określająca przebieg jonowych reakcji przyłączania fluorowcowodorów do atomów węgla połączonych podwójnym wiązaniem w cząsteczkach niesymetrycznych węglowodorów nienasyconych;
chem. proces, którego celem jest eliminowanie z materiału poddawanego analizie wpływu tych składników, które zakłócają wykonanie analizy chemcznej;
krystal. teoria opisująca różne możliwe ułożenia (upakowania) jednakowych kul w przestrzeni trójwymiarowej, w których każda kula zawsze styka się z 12 kulami.
dziedzina elektroniki zajmująca się działaniem przyrządów elektronowych, w których wykorzystuje się wiązki elektronów poruszających się w polach elektr. i magnetycznych.
biol. napięcia elektr. (różnice potencjałów) występujące w narządach organizmu między środowiskami przedzielonymi błoną półprzepuszczalną, nazywane potencjałami błonowymi, albo rozprzestrzeniające się w polu elektr. otaczającym grupy pobudzonych komórek, zw. potencjałami polowymi.
substancje chemiczne i radioaktywne oraz bakterie chorobotwórcze i in. mikroorganizmy, występujące w glebach w ilościach przekraczających ich naturalną zawartość, niezbędną do zapewnienia obiegu materii i energii w ekosystemach, a także zanieczyszczenia mechaniczne, czyli substancje stałe inne niż tworzywo glebowe (części szkieletowe), o wymiarach ponad 1 mm, którymi mogą być m.in. odpady budowlane, nieorganiczne odpady komunalne, tj. tworzywa sztuczne, szkło, opakowania itp.
